காற்று வெளியிடைக் கண்ணம்மா...
காற்று வெளியிடைக் கண்ணம்மா, - நின்றன்
காதலை யெண்ணிக் களிக்கின்றேன் - அமு
தூற்றினை யொத்த இதழ்களும் - நில
வூறித் ததும்பும் விழிகளும் - பத்து
மாற்றுப்பொன் னொத்தநின் மேனியும் - இந்த
வையத்தில் யானுள்ள மட்டிலும் - எனை
வேற்று நினைவின்றித் தேற்றியே - இங்கோர்
விண்ணவ னாகப் புரியுமே! இந்தக் (காற்று)
நீயென தின்னுயிர் கண்ணம்மா! - எந்த
நேரமும் நின்றனைப் போற்றுவேன் - துயர்
போயின, போயின துன்பங்கள் நினைப்
பொன்னெனக் கொண்ட பொழுதிலே - என்றன்
வாயினி லேயமு தூறுதே - கண்ணம்
மாவென்ற பேர்சொல்லும் போழ்திலே - உயிர்த்
தீயினி லேவளர் சோதியே - என்றன்
சிந்தனையே, என்றன் சித்தமே! - இந்தக் (காற்று)
மகாகவி பாரதியாரின் இந்தப் பாடலை அறியாதவர்களே இருக்க முடியாது எனலாம். தன காதலியைப்பற்றிய கவினூறும் வரிகளைக் கவிதையாய் வடிக்கிறான் கவிஞன் ! மகாகவியின் கற்பனையே கற்பனை ! பாரதியின் இந்தப் பாடலில் கண்ணம்மா என்ற தன் காதலியைப் பற்றி வருணிக்கும் அழகைப் பாருங்கள் ! அருமையான காற்றின் சுகத்தை அனுபவிக்கும் நேரத்தில் அவனுள் என்றும் நிலைத்திருக்கும் காதலியின் நினைவும் அவளது அன்பும் முந்திக்கொண்டு வருகிறது ! அவளது காதலை எண்ணிக் களிக்கின்றானாம்! அமுதூற்றினையொத்தவை அவளது இதழ்கள் என்கிறான் ! விழிகளில் இருக்கும் குளிர்ச்சியைக் குறிப்பிடும் அழகைப் பாருங்கள் ! தண்ணிலவு அவளது விழிகளிலே ஊறித் ததும்பி வழிகிறதாம் ! நம்மைப் போன்றவர்கள் கண்ணின் அழகை மட்டும் சொல்லி விட்டுவிடுவோம் ! அவன் மகாகவி அல்லவா! அந்தக் கண்களின் தன்மையைப் பற்றி ஒரு வரியில் ஒரு காவியமே படைக்கிறான் ! அவள் மேனி பத்தரைமாற்றுத் தங்கமாம் ! இவையனைத்தும் இந்த வையத்தில் அவன் வாழும் காலம் வரை அவளைத் தவிர வேறெந்த நினைவும் கொள்ளாமலிருக்கச் செய்வது மட்டுமில்லை ! இந்த மண்ணுலகத்தானாகிய அவனை ஒரு விண்ணுலகைச் சேர்ந்தவனாகவே செய்து விடுகிறதாம் ! என்ன ஒரு கற்பனை பாருங்கள்! அடுத்த கண்ணியில் அவன் சொல்வதையெல்லாம் பாருங்கள் !
"நீயென தின்னுயிர் கண்ணம்மா! - எந்த
நேரமும் நின்றனைப் போற்றுவேன் - துயர்
போயின, போயின துன்பங்கள் நினைப்
பொன்னெனக் கொண்ட பொழுதிலே" - இதிலே ஒரு சிறப்பை கவனியுங்கள் ! எந்த அளவுக்கு அவன் பெண்மையை மதிக்கிறான் என்பது புரியும் ! பொன்னுக்கும் மேலாகப் பெண்ணை மதிக்கின்ற பொழுதில் துயர்கள் அனைத்தும் போய்விடுகின்றன என்கிறான் ! என்ன ஒரு கண்ணியமான காதல் ! விண்ணவனுக்கிணையாகிவிட்ட அவன் வாயினிலே அவள் பெயரைச் சொல்லும்போது , விண்ணுக்கே உரித்தான அமிழ்தம் சுரக்கிறதாம் ! அவளே அவனது உயிர் என்கிறான்! அது மட்டுமில்லை . உயிராகிய தீயில் நிலைக்கின்ற ஜோதியே அவள்தான் என்கிறான் ! ஜீவாத்மாவின் சைதன்யம் அந்த ஜோதி என்ற தத்துவார்த்தமான செய்தி இங்கே பகிரப்படுகிறது என்பதையும் கவனியுங்கள் ! அவன் சித்தமும் சிந்தனையும் அந்த ஜோதியேதான் ! ஆஹா! என்ன ஒரு அருமையான பாடல் ! பாரதி என்னும் கடலில் குளித்து எடுத்த முத்துக்களில் ஒரு முத்து இது, எனலாம் !
'கப்பலோட்டிய தமிழன்' திரைப்படத்தில் இந்தப்பாடல் சிந்தை மயக்கும் விந்தை புரிந்தது திரு.ஜி.ராமநாதன் அவர்களின் இசையிலும், பி.பி ஸ்ரீநிவாஸ் மற்றும் பி.சுசீலா அவர்களின் தேனையொத்த தீங்குரலிலும் ! இதற்குப்பிறகு இசையறிந்த ஒவ்வொருவரின் உதடுகளிலும் இந்தப்பாடல் புகுந்து புறப்படாமல் இருந்ததே இல்லை எனலாம் ! இந்த இசை மேலாகப் பார்ப்பதற்கு எளிதாகத் தோன்றலாம் ! ஆனால் பாடிப்பார்க்கும்போதுதான் தெரியும் அதன் ஆழம் என்னவென்று ! அத்தகைய ஒரு பாடலை வெகு லாவகமாக அளாவியிருக்கிறார்கள் பாடகர்கள் ! உங்கள் சித்தத்தைக் குளிர வைக்க, சிந்தையை மகிழவைக்க , இதோ வருகிறது அந்தப்பாடல் , இசையாய் பொங்கும் இயற்றமிழாய் !
https://www.youtube.com/watch?v=7EatF_2QMRw
No comments:
Post a Comment